Piątkowy lunch / update

W piątek po południu 2:30 może to za wcześnie na piwo. A kto mi zabroni. Alko ludzie zaczynają pić od rana do rana. Zaczynam od popołudnia. Pizza mrożona za $ 1.45 więc czymś muszę zapić smak pizzy poniżej $2. Mam w domu drugi cichy dzień. Nie spodziewam się, że MM przyniesie mi coś do żarcia. O kwiatach nie wspomnę. Oczywiście, dziś zagadnąć próbował. Wytrzymam do jutra. Jutro bedę zmuszona się odzywać. Idziemy rodzinką do knajpy/baru nocnego z mojego zaproszenia. Nic nie zmieniam. Jutro będę już kochac swego MM.

Oj podpadł mi bardzo podpadł. Na chłopski rozum nic się nie stało. Ale jestem kobieta i zmuszona jestem włos podzielić na czworo. Głupio zrobiłam bo dałam się sprowokować. Znów będzie pojednanie. Jak to się u nas odbywa? Po prostu zaczynam rozmawiać jak gdyby nic się nie stało. A że jestem kobietą wybaczającą, nigdy nie wypominającą, idzie nam z tym udawaniem superowsko. Tylko…. jestem też kobietą pamiętającą, więc po raz drugi do tej “rzeki” nie wejdę.

Wracając do jutrzejszego wyjścia. W niedzielę w ameryce obchodzimy Dzień Ojca. MMa córki są daleko, więc chcę celebrować ten dzień dla niego, żeby nie czuł się porzucony, pominięty, zaniedbany przez rodzinę. W niedzielę wszystkie restauracje będą oblężone, postanowiłam zaprosić towarzystwo na sobotę. A co, niech zna moje dobre serce. Tak mi dokuczył, że w myślach powiedziałam, że nie zasłużył na taką żonę jaką dla niego jestem.

Pizza zjedzona, piwo wypite.

Miłego weekendu😁🙃☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️

🌤🌈

___________________

Jednak nie wytrzymałam długo, pojechałam po kwiaty dla siebie. Jeszcze mój MM nie wie ale już kwiatki mi kupił😁 i inne drobiazgi również. Jego przeprosiny rownież przyjęłam(nie szkodzi, że o tym nie wie że przepraszał, wkrótce się dowie). Milusia-pracusia- żonusia zamieniła się w lwicę, panterę, krwiopijcę. 🤣😂

Chwila relaxu przy bukiecie kwiatów i lampce wina.

Żółte i białe róże nie przemówiły do mojego serca. Ta wiązanka skromna ale wymowna. Za chwilę wyślę wiadomość MMowi, że przyjmuję jego przeprosiny i dziękuję za kwiaty. No bo jak mam się zachować? Nie cierpię cichych dni a MM chodzi jakby psy jego pogryzły, jak z krzyża zdjęty. Nie wie jak ma mnie przeprosić i z której strony podejść, powiem, że nie jest to ani proste ani łatwe. Nikt nigdy jego nie uczył nie tłumaczył, od wielu lat tłumaczę ale widocznie, tępy uczeń względnie nauczyciel nieudolny 😎. Biedniutki ten mój MM. Przecież dwoje ludzi ma prawo mieć odmienne zdanie. Tylko… on wojskowy nie lubi sprzeciwów a ja spod znaku Lwa – “i ja tu rządzę”. Co ciekawe on też spod znaku Lwa tylko ja jestem 2 sierpień, MM 4 sierpień. Lat nie biorę po uwagę😁. Tak tak bo mi jest tak wygodnie. A więc, urodziłam się 2 (drugiego) i powinnam mieć władzę nad 4 (czwórką). Czasami MM chce mi się wyłamać😁🤣. Mam pytanie po co on to robi? Wojsko też ma swoich generałów hahahaha.

Wysyłam smsa o powyższej treści. Odpowiedzi nie będzie, bo MM w domu będzie około północy. Myślę, że do tej pory mnie nie będzie, będą tylko moje “zwłoki”.

Co kupić i co sprzedać

Wczoraj jeździłam z córcią i jej niemężem oglądać dom na sprzedaż. Jeszcze zamieszkały. Ile mają czasu na wyprowadzenie nie wiem ale proces zamknięcia nie jest nigdy szybki więc do 2 miesięcy na pewno. Dom z zewnątrz wyglądał dość przyzwoicie. Wewnątrz – chyba świnie mieszkają. Ponad 10 lat temu poszukiwałam domu do kupienia. Dużo widziałam. Nawet taką kabinę przysznicową , że połowa mnie zdołała się wcisnąć. W tym domu kabina prysznicowa i druga łazienka była OK. Natomiast reszta domu w szczególności kuchnia, futryny drzwiowe, drzwi, podłogi – masakra. Powygryzane dziury w drzwiach i futrynach. Na szybkiego położone linoleum na podłogach nie zabezpieczone żadnymi listwami przypodłogowymi. Gnijąca kuchnia a w szafach (closetach)talerzy z resztkami jedzenia brakowało. Dom do remontu a nie do zamieszkania. Każdy wystawia cenę jaką chce otrzymać, więc nie ma czemu się dziwić.

Wyszliśmy zdegustowani.

W drodze powrotnej zajechaliśmy coś przekąsić.

Córcia spytała co o tym myślę. Wypowiedziałam swoje zdanie. Dom do remontu. Ona w dalszym ciągu będzie studiować i pracuje. Iv. też pracuje. Po pracy mało czasu zostaje na remonty. Należy kupować dom do zamieszkania a nie zakasywać rękawy i do harówki. Wtedy nie to że będzie zadowolenie z wykonanej pracy ale niecierpliwość w jej ukończeniu i braku sił z cieszenia się domem. Dom nie nadaje się do zamieszkania.

Po wyburzeniu całej kuchni nie wiadomo czego oczekiwac pod gnijącymi szafkami. W wygryzionych dziurach przez psy też mogą być niespodzianki. Dziury przy ścianach, zaszpachlowane dziury w ścianach.

Opakowanie nie świadczy o zawartości.

Podczas oglądania nie dyskutowałam tym bardziej, że była z nami agentka, która oprowadzała nas po domu. Nie wiem czy ta kobieta była wcześniej w tym domu, obejrzała go. Ale to nie ważne.

Ten dom poszedł już w zapomnienie.

Dziś ponownie jadę z córcią na obejrzenie domu. Musiałam w pracy wziąć wolne, ponieważ dom będzie otwarty o godz. 11 m. Przyjmowanie ofert konczy się o godz. 4pm.

Pojedziemy obejrzymy. Zdjęcia mogą w photoshopie być poprawione.

Wróciłyśmy gorącem i podróżą wymęczone. Niby w oddali były widoczne drapacze chmur miasta lecz to co ujrzałyśmy, zaszokowało. Wjeżdżając w dzielnicę minęłyśmy bijących się ludzi w biały dzień na srodku osiedlowej ulicy. Nie napawało to optymizmem. A w skrócie … dom fajny, dzielnica nie fajna. Wracałyśmy inna trasą i przeżyłyśmy szok. Trasa po obu stronach “zarośnięta” samochodowym złomem a obok domki-rudery mieszkalne. Nigdy nie byłam w tamtych rejonach i już nigdy nie będę. Zastanawiam się jak ludzie mogą żyć 2 metry od torów kolejowych, metr od złomowiska. To jeszcze nie slamsy. Kilometr dalej ogrodzone zamknięte osiedle domów jednorodzinnych. Różnorodność nie tylko koloru skóry ale i marek samochodów jeśli można jeszcze coś dojrzeć poprzez pogniecione nadwozia ale jeszcze jeżdżące.

To była prawdziwa przygoda.

Wypieki

Niedzielny chlebek😁

Niespokojny dzień -włamanie

To miał być dzień jak każdy inny, pracujący. Praca – dom – praca. Oczywiście jakieś drobne wydarzenie jak: gwóźdź w oponie, wypadek z nożem przy krojeniu palca😁, kotek (cudzy) bawiący się z chickmunkiem, jakieś stwory wiszące na płocie itp. To miał być taki dzień, co wszystko się udaje, droga do łóżka usłana płatkami róż, wiaterek leciutko trąca baldachimem, powietrze leciutko pachnące skoszoną trawą i aromatem róż, ja zwiewna podążam nią w objęcia….Morfeusza.

Nic bardziej mylnego. Do godziny 12pm czas zleciał szybciuko. Syn przyjechał mnie odwiedzić bo był bardzo blisko. Corcia zadzwoniła chwile porozmawiałyśy. Usłyszałam szczękającą Zimę. Właczyłam Ringa aby sprawdzić na komórce co dzieje przed domem.

Widzę postać pochyloną do przodu, w naciągniętym kapturze na oczy i plecaku na plecach ( później z informacji policji/miała dwa plecaki) Skojarzyłam tę postać z bezdomnym. Postać nie weszła po schodach do frontowych drzwi, ominęła, chodź spojrzała na nie, szybko poszła do bramki od strony północnej. Chwilę poczekałam. Nie wracała. Córcia w tym czasie była ze mną na komórce.

Usłyszałam krzyk

– mamuś ona tu jest!!!!!!! Dzwoń na policję!!!!!!

Połączenie zostało przerwane.

Syn już próbował się dodzwonić. Próbował, bo lanczowa godzina. Próbowałam dodzwonić się i ja tym bardziej, że córcia nie odbierała i nie wiedziałam co dzieje się w domu. Dla mnie Tu, było wewnątrz. Moja wyobraźnia (a mam wyjątkową) zadziałała. Córcia walcząca, pokaleczona leży na podłodze, zabita, ranna……

Synowi się udało. Wysłano 3 jednostki policyjne i karetkę pogotowia.

W tym samym czasie.

Osobą okazała się dziewczyna. Przeskoczyła płot o wyskokości ponad 2 m. Szukała otwartych drzwi w ogrodzonnej część yardu. Znalazła. Weszła do mieszkania. Córcia była w innej części mieszkania. Kiedy piesek Amber odwróciała głowę córcia odwróciła się również. Za jej plecami w odległości metra, stała ta dziewczyna. Nic nie mówiła, a może mówiła lecz córcia nie spodziewała się jej wewnątrz. Córcia zaczęła korytarzem biec do drzwi frontowych, wybiegła na zewnątrz. Zaczęła krzyczeć ….tylko dziewczyna z domu nie chciała wyjść.

To działo się kiedy nie mogłam się wraz z synem dodzwonić się na policję. Włączała się maszyna, wciśnij jeden – wciśnij dwa…. jak potrzebni to ich nie ma, jak moja sąsiadka rozpaliła ognisko, próbując puścić z dymem pół dzielnicy – odebrali od razu lecz jechali niemrawo.

Na Ringu widzać córcię na zewnątrz krzyczącą, dziewczynę stojącą w progu mieszkania. Kobieta przebrała się szybko. Zmieniła obuwie, spodnie i bluzę i zaczęła uciekać przez frintiwe yardy które u nas nie są ogrodzone.

Dziewczynę policja schwytała 50 metrów dalej. Krzyczała tak przeraźliwie jak krzyczy zwierzak w sidła złapany. Sąsiedzi piwychodzili na zewnątrz, również krzyczeli. Po prostu strach. Została aresztowana. Z urzędu założono jej sprawę.

Córci zmierzono ciśnienie, zbadano serduszko. Podano uspkajający zastrzyk. Policja obejrzała cały dom i yard. Nie omieszkali zachwycić się moim skalniakowym yardem😁.

Wszystkie videa z Ring przesłaliśmy na policję

Mimo że dziewczyna miała dwa plecaki, nic nie ukradła.

Teraz jest czas nie ciekawy. Covid zrobił swoje. Ludzie utracili pracę, jeśli pracują to wynagrodzenia zostały okrojone. Czas wakacji, wiele rodzin nie stać na wyjazdy wakacyjne.

Ogólnie jest spokojnie. Nie licząc tych wyżej wymienionych i próby włamania się do sąsiada z naprzeciwka. Spłoszyłam jegomościa, nagrałam video które przesłałam sąsiadowi. Na ponad 10 lat dwa przypadki, to nie tak wiele, biorąc różnorodność kultur i kolorów. W mojej dzielnicy mieszka dwie rodziny afroamerykanów, dwie pochodzenia z Indii, z Polski ja, korzenie rosyjskie posiada mąż mojej dobrej sąsiadki, jedna rodzina wesołków z dawnej Jugosławii, pozostali – amerykanie. Biorąc pod uwagę, że moje miasto już przekroczyło 6ml mieszkańców w tym 51% białej rasy.

Nasze osiedle jest/było spokojne. Ulice okamerowane, nikt nie zapuszcza/ł się tutaj po łupy. Sąsiedzi spacerujący z pieskami lub bez, uprawiający jogging. Pisałam kiedyś o sąsiedzie urządzającym urodzinowe party. W tym roku również pośpiewali przy mikrofonie, cisza nastała o 10pm. Sąsiadka która zostawiała pieska przywiązanego na podwórzu bez nadzoru a sama znikała na 2 tyg. Pieska nie ma, był biedaczek stary.

Na jakiś czas trauma pozostanie z nami. Myślimy o zakupie 2 dodatkowych kamer oraz jeszcze jednego psa (pieski to my mamy). 🐩🐩

Samochodzik

Miało być szybko i sprawnie, wyszło nijak. Tel do firmy ubezpieczeniowej wykonany byl o godz11am. Za 90 minut będą – usłyszałam, na co wysłali smsa z potwierdzeniem. 90 minut trwało do godz. 3pm. Sprytnie samochodzik został wciagnięty a ja z bojącym sercem go pożegnałam.

Jechałam z córcią a samochodzik był obok, no jak nie zrobić zdjęcia? Niemożliwe, po prostu niemożliwe. Do stacji obsługi dojechaliśmy, a tam oczekiwanie 3 godzinne na naprawę opony i dodatkowo wymianę oleju.

Wisiał sobie samochodzik a ja udałam się po zakupy. Nic szczególnego nie kupiłam oprócz balsamu do ciała. Samochodzik dostał olej a ja balsam. Balans w naturze musi być!

Cały dzień poświęcony był na oczekiwaniu i sprawdzaniu mojej cierpliwości. Jeśli chodzi o cierpliwość to ja mam jej nieograniczone pokłady jako żona, mamusia, córusia i ciotunia. Jeśli chodzi o siostrę to nie chcę mieć cierpliwości i nie chcę być niczyją siostrą. Koniec i kropka.

Samochodzik odebrałm i szczęśliwa do domu dojechałam.

flat tire

Po dojechaniu do domu, wszystko było na miejscu i nic podejrzanego nie zauważyłam. Wczorajszego poranka, przed uruchomieniem samochodu, znów go obejrzałam. Wszystko w porządku. Po powrocie do domu już nie robiłam obchodu samochodu. Nie było potrzeby, tutaj się pomyliłam.

Dzisiajszego poranka, samochodzik dziwnie się prowadził kiedy zjeżdżałam do ulicy. Odczucie ciężkości. Jeszcze nie dojechałam na wstecznym do ulicy, zadzwoniła córcia z informacją, że coś się dzieje z samochodem. Poradziła sprawdzić. Sprawdziłam. Z przodu po stronie pasażera miałam flat tire. Fajnie, dziś byłam umówiona na spotkanie i…. można powiedzieć, że to już przeszłość. Oczywiście próbowałyśmy zmienić koło ale, nie udało się. Zadzwoniłam po pomoc.

Czekam na lawetę, zabiorą samochód do Firestona, a tam będzie mnie czekać co najmniej dwu goddzinna odsiadka. Nie ma tak jakby człowiek chciał. A chciałabym łatwo i przyjemnie.

dumna mamusia

Dzień Matki w USA obchodzony jest w drugą niedzielę maja. Niedziela jest oczywiście dniem wolnym od pracy i dzieci (rodzina) może poświęcić więcej czasu na spotkanie z matką, bacią i ogólnie celebrować Dzień Matki. Dawniej wysyłałam życzenia koleżankom na Dzień Kobiet, Dzień Matki, babciami jeszcze nie były. Oczywiście cieszyły się i serdecznie dziękowały. Obecnie zaniechałam takich praktyk. Czekałam, że może któraś wpadnie na pomysł i chociaż zadzwoni na whatappa, bo zawsze jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności na komórkę jeszcze nikt nie zadzwonił, nie licząc adwokata, pana zaprzyjaźnionego opiekującego się domem, pana od urządzeń gazowych i pana ślusarza oraz mego wójka (brata mojej mamusi). Wujek dość często dzwoni. Panowie nie pożałowali 2zł. Mniejsza o to. Pewnie, że czasami byłam zawiedzina, już mi minęło.

Dzień Matki był bardzo miłym dniem. Córcia ugotowała obiad, syn robił ostatnie zakupy, a ja się piękniłam. Oczywiście się upiękniłam. Otrzymałam od swoich dzieciaczków mnóstwo przytulasków i kwiatów. 🌷🥀🌺🌸💐🌹 Obiad był wyśmienity, a może byłam tylko głodna?😂 Żartuję. Córcia umie gotować. Dzień Matki spędziliśmy tylko we trójkę. MM oraz niemąż mojej córci, byli nieobecni – obowiązki służbowe.

Od 9 do 13tego nic się nie dzialo. Deszczowe lenistwo. 🌧☔️⛈☔️⛈☔️ Nawet pieski nie miały chęci na wyjście – na siusiu. Kombinowałam: na backyard otwierałam drzwi pieskom kiedy padał mniejszy deszcz, ulewa – otwierałam drzwi garażowe, błyskało i padało – drzwi frontowe. Nie udało sie oszukać jedynie ze trzy razy. Wychylały głowy i chowały się wewnątrz domku. Wogóle się nie dziwiłam, bo i ja ostatnie kilogramy mąki wyciągałam z zakamarków i piekłam bułki słodkie, chleb i kajzerki. Jedno ciasto na chleb trafiło do śmietnika. Chciałam przyspieszyć proces rośnięcia ciasta. Dokładnie wiedziałam, że ciasto powinno rosnąć co najmniej 12 godzin, ale nie, ja się uparłam i po 4 godzinach wstawiłam do pieczenia.

Był niewypał, beton, gniot!

Szybciutko wyrobiłam ciasto na normalny chleb na suchych drożdżach. Następny dzień. Jabłka w ilości 4 sztuki ( pokrojone w kosteczkę)i sok z 2 mandarynek wrzuciłam na gotujący się syrop z brązowego cukru, oczywiście z dodatkiem wody i cukru waniliowego. Dżemik-marmolada, pyszności. Bułeczki słodziutkie z nadzieniem z własnej marmolady, pyszności. O kajzerkach można napisać poemat. Jeszcze cieplutkie, chrupiące, pożarłam całe 2 szt popijając mlekiem z lodówki( lodówki nie mylić z krową)😂

Takim to sposobem nastał MAJ 13.

Ten dzień jest szczególnym dniem. Moja córcia miała graduację MBA! Teraz rozgląda się za dalszym kształceniem. Oczywiście nauka w USA nie jest darmowa lecz w przypadku mojej córki, zakład pracy pokrywał 50% kosztów nauki. Ma nadzieję, że w dalszym ciągu zasponsorują. Chciałaby zrobić doktorat ale… na to trzeba mieć lata praktyki, bez tego nie ma możliwości dostania się. Chociaż na MBA udało się dostać bez praktyki z tym, że była honorowym studentem na uniwersytecie. Teraz również zakończyła studia celująco. Oczywiście, że jestem bezgranicznie dumna ze swojej córci. Myślę, że każdy byłby. Uroczystość odbyła się na stadionie z tym, że w reżimie sanitarnym.

Dwa lata temu… stadion był zapełniony w 75-80%. Nie były zajęte miejsca które nie umożliwiały widoczności podium. Przed podium na którym swoją obecność zaszycili profesorowie były postwione krzesełka na których siedzieli absolwenci uniwerystetu. Nie pamiętam ile było sekcji z krzesłami ale uroczystość trwała kilka godzin. Abolwenci sekcjami podchodzili do podium. Czekali na wywołanie po nazwisku. Wchodzili na podium – dziekan – uściski i wręczanie dyplomu. W momencie wchodzenia absolwenta na podium znajomi i rodzina po prostu ryczeli z radości. Były gwizd, krzyki i oklaski. Wykrzykiwane były imiona. To była niekończąca się radość. Oczywiście miała koniec, kiedy absolwent schodził z podium a na jego miejsce wchodziła inna osoba. Każdy miał czas i nikt się nie spieszył. Powiedziałam córci kiedy będzie na podium ….pomachaj do nas…Pomachała, mimo że byliśmy gdzieś tam w tłumie i nie mogła nas dojrzeć, ale ma fantastyczne zdjęcie.

Obecnie – część wstępna.

Na podium profesorowie. Przedmowa. Odśpiewanie hymnu. I na telebimie wyświetlanie nazwisk absolwentów. Nazwisko zmieniało się co kilka sekund, a więc zanimi rodzina, znajomi przestali wołać, krzyczeć i klaskać radośnie już na ekranie pojawiło się inne nazwisko. Czasami obok nazwiska było zdjęcie absolwenta lecz kto mógł to zauważyć. To była taśma produkcyjna! Szybko, żeby plan wykonać. Póżniej były fajerwerki i nie byłam bym sobą gdybym operatora kamery nie ściągnęła na swoją osobę, nie tyle wzrokiem jak machaniem. I mamy, mamy kawałeczek filmu z nami. Jestem ze swoimi dziećmi i partnerem córci. Jesteśmy w internecie!!!!!😂🤪 Może kiedyś moja córcia to obejrzy, może nigdy.

Tak jestem szczęśliwa!

Edukacja jest bardzo ważna. Mój TATUŚ zawsze powtarzał….wszystko mogą ci zabrać ale edukacji nigdy nikt ci nie zabierze…. Mój TATUŚ nie tylko był wykształconym człowiekiem ale też, bardzo uczciwym i pomocynym. Mimo swego wieku potrafił się dostosować do warunków panujących w naszym kraju. Całe życie powtarzałam swoim dzieciom ….edukacja jest bardzo ważna i jej nikt wam nigdy nie zabierze…..

Co się dzieje

ze mną? po prostu nie jestem sobą od miesiąca. Po szczepionce, drugiej szczepionce nie jestem sobą. Staram się, zmuszam się do wszystkiego, nawet wstania z łóżka. Przecież tak trzeba, tak powinno być, tak zawsze robiłam. Zawsze, no zawsze dom musiał być posprzątany, jard wydmuchany, kwiaty wypielęgnowane, bułeczki i chlebek upieczone. A tak naprawdę to teraz mam w większości to w wielkim poważaniu. Nie mam siły już walczyć ze sobą, nie mam siły na nic!!!! Myślę, że moje istnienie na tej ziemi jest wielką pomyłką i moje życie jest ogromniastą pomyłką. Udawadniam sobie, całe swoje życie udawadniam, że jestem szczęśliwa i dosłownie, ociekam szczęściem. A ja nie chcę już udawaniać, ja chcę być tak po prostu szczęśliwa.

Zawsze, znajdowałam sobie w najgorszej pracy tę dobrą stronę. A było tu w ameryce w pierwszych latach tragicznie. Wspominałam kiedyś, że spałam w lesie, w parku na ławce. Głodowałam, byłam traktowana jak śmierdzący śmieć, wyzywana i popychana, wyśmiewana….nie będę wspominać, ale to nie ameryka mnie tak traktowała lecz polscy emigranci. Pracowałam ponad siły po 14-16 h. Nie poddałam się, walczyłam o siebie, o swój honor. Nikt mnie nie zgiął i nikomu się nie udało zdeptać.

A teraz z sił opadam. Może złe wspomnienia mnie męczą, a może depresja mnie dopada. Nie wiem. Czasami zapatrzę się w jeden punkt i tak bym w bezruchu siedziała. Zwalam mój nastruj na drugą szczepionkę, możliwe że ona nie jest winna, tylko przyszedł czas aby organizm oczyścił się z toksyn myślowych.

Dodatkiem do tego jest moja mamusia z którą nie mam kontaktu. Wiem, że żyje. Przez 4 misiące nie mogłam się dodzwonić. Później dano mi kilka razy porozmawiać. Teraz znów tel. zablokowany. Została ukarana za to że powiedziała ….. nie mam z kim rozmawiać, tylko z tobą….tylko ty mi zostałaś….

Każdą rozmowę już od kilku lat, szwagier z siostrą nagrywają. Mają poustawiane kamery itd. Tego nie będę poruszać. Mogę wziąć prawnika lecz sytuacja może być tylko gorsza. Kiedy proponowałam mamusi zamieszkanie u mnie. Nie chciała, bała się. Rozumiałam. Obcy świat. Starych drzew się nie przesadza. Odpuściłam.

Teraz walczę ze swoimi myślami. Gdyby….. tylko gdyby już nie ma.

nieszczęśliwy wypadek?

A może tak matka natura zadecydowała. Jedni się rodzą inni umierają, giną w wypadkach na wojnach lub w innych okolicznościach. Każda śmierć jest tragedią i nie tylko człowiek rozpacza. Niedawno czytałam, że pies mieszka na cmentarzu i sypia przy grobie od 2 lat. Nie wiem, czy świat matki natury jest sprawiedliwy. Mówiono nam w szkole, że musi być zachowana równowaga. Jeśli czegoś za dużo to …. mamy covidka. W moim rejonie jest bardzo dużo wiewiórek. Giną od szponów jastrzębi, sępów, szczurów i innych stworzeń. Wiele razy widziałam i nie raz zobaczę ginącą wiwiórkę.

Każde stworzenie cierpi. Człowiek uważa, że pewne gatunki gadów, płazów czy owadów nie potrafią czuć bólu fizycznego. Tylko… jak człowie może stwierdzić, jeśli nigdy nie był muchą której ktoś wyrywa skrzydełko. Nie był robakiem, którego szpadlem kroją na kilka części. Takie opinie, że stworzonka nie cierpią są wymyślone dla człowieka aby jego można było usprawiedliwić w przypadku zadawania bólu innym. To jest moje zdanie i nie jest ono oparte, na żadnych badaniach a jedynie obserwacji z dzieciństwa i obecnie.

Na masce mojego samochodu zaparkowanego pod drzewem, odkryłam gniazdo ptaszka a obok skrzydełko, jedną nóżkę i dwa maciutkie żołądeczki. Nóżeczka maciuteńka, skrzydełko bez opierzenia.

Aby ktoś mógłbyć syty, ktoś musiał króciutkie życie stracić.

Niewyobrażalna strata dla matki. I w tej chwili nie ważne, jakie móżdżki ptaszki posiadają, ale ich przeraźliwy szczebiot mówił o wielkiej tragedii jak się wydarzyła.

Niezapowiedziana wizyta

Oczywiście, że nie zapowiedziana. Odpoczywałam po parasolem ….pod parasolem cichutko siedziałam … aż tu nagle bezwstydnik wspiął się po metalowym pręcie, nie tańczył na rurze ale jak uciekał to zwinnie mu opad wyszedł. Przyglądam się, ale nie mogłam rozpoznać, oni to tak do siebie podobni….mój ulubieniec który daje się podejść czy jego kumpel? Kto to by wiedział? Tel. ze sobą zawsze mam, prawda? kto by nie miał? takie czasy. To jest jakiś rodzaj niewolnictwa.

Ale co tam. Idę, zbliżam się, nadchodzę…a on pakuje w swoje woreczki jak najwięcej nasionek. Podchodzę na paluszkach jeszcze bliżej …czasami zatrzymuję się, a on spogląda na mnie zachęcająco. No to ja zachęcona i rozochocona, posuwistym krokiem zbliżam się i zbliżam, aż on czmyk i zjechał z ruro-pręta. A miałam taka ochotę na niego. Ale miałam ubaw. hahahaha

Nie to co te z długimi ogonami (oposy), pod osłoną nocy rozwalaja mi płytki. Każdego poranka ja układam, a oni mi przewracają. Szukają smakołyków. Tylko… zanim oni nadejdą to wiewióry wszystko zeżrą.

Nie narzekam…

Tak jak wczoraj wspominałam, zrobiłam masaż MMowi … stóp i dłoni, na tym się zaczęło i na tym skończyło.  Zmęczony po pracy szybko usnął.

Z rana jeszcze zdążyłam zbiec na dół i dać mu buziaczka na pożegnanie, wyjeżdżał do pracy. Szybciutko przebrałam się, ale wolniutko zabierałam się za dmuchawę. Wydmuchałam wszystko co zaplanowałam. Obiadzik ugotowałam i MM stanął w drzwiach, jakiś taki byle jaki. Przypomiały mi się sny. Wiedziałam, że musi no musi coś się wydarzyć.

Wymasowany od ostatniej nocy, ucałowany o poranku, nakarmiony po powrocie z pracy.

Czego jeszcze może chcieć mężczyzna?

Do roboty żadnej ale to żadnej nigdy nie gonię, o nic nie proszę, no czasami. A on dostał normalnej miesiączki. Coś go nosiło, aż wymyślił…. musimy porozmawiać….mówi do mnie. Nawet nie przypuszczałam, że może mój mąż od prawie 17 lat, być taki upierdliwy kontroler. No miałam jednego, któremu z wiekiem odbiło i sprawdzał co do śmietnika wyrzucam. MM sprawdzał gdzie i kiedy rodzina dzwoni (mamy tel. plan rodzinny). Kiedyś sprawdzał swoją starszą, ale szybko mu przeszło, dziś mego syna. Spytałam …po co ci ta wiedza…po prostu on chce wiedzieć dlaczego tak dużo dzwoni po jeden numer. Jeju a czy to takie ważne? Gdyby nawet dowiedziałby się, to co z tym zrobi. Słowo do słowa… zasznurowałam ust🤬 i wyszłam. Popieliłam rabatki, lepsze to niż bezsensowne siedzenie, tym bardziej, że tematu nie miałam zamiaru kontynuować. Mój “kontroler” obraził się. Ot i tak….mam dorosłego mężczyznę, ale dzieciaka. 16 lat tłumaczyłam, przytulałam, pierwsza po sprzeczce się odzywałam, całowałam, mówiłam ….I love you….. Już przyszedł czas aby MM dorósł bo rozumieć to on rozumie zanim trwa moja gadugadu, zamykam usta on zapomina.

Ogólnie,  to jest wspaniały, dobry człowiek ale te jego miesiączki są męczące😜.

Żebym wiedziała,  to nie robiłabym tego masażu. Całusa na pożegnanie też by nie było. Uśmiech na przywitanie też nie. Obiadu też bym nie robiła. Możliwe, że jak leń dzień w łóżku bym spędziła.

                                                                                                                                            www. stylowi.pl

Na kichaniu się nie skończy…

Te latające stworzonka z niecierpliwością czekają na moją słodką krew. A jutro muszę, no muszę wyjść i podmuchać paprochy. Jest ich tak wiele a pieski wnoszą to wszystko do domu.

Przyczepia się pieskom do włosów. Moje pieski nie mają sierści, pudle mają pieskie włosy. Odkurzać mi się każdego dnia nie chce. Szybciej jutro podmucham to i w domu będzie czyściej. W tym tygodniu tylko w czwartek pracuję, więc … w zasadzie mam wolne😁. Dziś dokumenty porozkładałam gdzie się dało, na podłodze też, ale pracy to było bardzo mało. Coś tam posortowałam, jakieś emaile wysłałam i na tym moja praca się zakończyła. Czas jeszcze nie nagli to i można lenia poudawać. Do lenia mi daleko, bo trzeci dzień piekarnik chodzi na pełnych obrotach. Zaczęło się od upieczenia maciuteńkuego bocheneczka chleba na zakwasie. Musiałam upiec następny bo ten pierwszy prawie zjedliśmy z MM. Międzyczasie zrobiłam ciasto na bagietki, wyszły trzy dorodne. A że praca od kilku dni w rękach się pali to zrobiłam bułeczki drożdżowe. Oj ja stara i głupia, nie trzymałam się sprawdzonego przepisu, ciasto drożdżowe zrobiłam wg przepisu kucharza z nikąd. Nooooo kurcze, miało być perfekcyjne a wyszło betonowo. Dobrze, że porcji nie podwoiłam. Na drugi dzień, nie poddałam się i zrobiłam tradycyjne ciasto drożdżowe na bułeczki z dżemem figowym ( zamawianym online z włoskiej strony w usa). Bułeczki zniknęły w tri miga. Betonowa jedna bułeczka zaliczyła wpad do kosza. A bym zapomniała, kajzerki już drugi dzień piekę. Schodzą jak z taśmy jeszcze parujące!!! Mam frajdę, radość i ogromne szczęście, że mam w swoim domu wielu zjadaczy pieczywa. Nie samym pieczywem człowiek żyje, zrobiłam wczoraj gar gołąbków. Smaczniutkie i pachnące.

Córcia jest na etapie poszukiwania domu. Rynek nieruchomości w czasie covidu powinien być uśpiony, ludzie jakby nie było potracili swoje posady, mniej zarabiają bo cięcia etatów. Nic bardziej mylnego, niektóre domy nie trafiają nawet do internetu, jeśli pojawiają się to z informacją, że sprzedane lub w procesie podpisywania umowy. Z tej też przyczyny córcia wzięła agenta nieruchomości, który to ma za zadanie wyszukać domu wg jej preferencji. Obejrzała już dom ale….po dyskusji ze mną, zrezygnowała. Znam swoją córcię, brać na siłę, tylko dlatego, że MM czasami marszczy brwi to nie jest powód. Ja swojemu wytlumaczę i masaż czoła i nie tylko zrobię.😁Jeśli ktoś ma myśli zbereźne to plus dla niego😁. W tej chwili ten post powinien być od lat 18-tu. Tylko nie jedna, nie to że 18-tka ale 13-tka lub 15-tka nie jednego by mnie nauczyła. Oj… mówię o matmie i fizyce. A więc, nie lubiąc planować, zaplanowałam na jutro dmuchanie decku i chodników, podjazdy mam ogólnie czyste.

Różnica między wielbłądem i człowiekiem – wielbłąd może pracować przez tydzień nie pijąc; człowiek może przez tydzień pić nie pracując.

Julian Tuwim

Zaszczepiona

po raz drugi. Za pierwszym razem do szczepienia dałam prawe ramię, które bolało i nosiłam w nosidełku. Teraz podałam lewe. Wiadomo, prawa ręka jest nam bardziej potrzebna, chociaż i bez lewej pomocniczej byłoby bardzo trudno.

Pierwsza godzina minęła, żadnych złych objawów. Nic się nie działo. Na śniadanko – kanapka z jajkiem i avocado zakupiona w Einstein. Kawę zrobiłam już w domu. Z uwagi, że znów u mnie leje, mam przerwę od prac “polowych”.

Druga godzina. Żadnych zmian ze zdrowiem. Ogólnie nastrój minorowym. Nic się nie działo do nocy. Nie wiem kiedy gorączka mnie schwyciła, kiedy złapały mnie halucynacje, ciągłe przewracanie się z boku na bok, klękanie, kucanie na łóżku, kładłam sie wzdłuż w poprzek ze zwisem głowy i nóg. Te przewrotniki, przewalanki nie były całkiem kontrolowane. Halucynacje z jęczeniem i niemiłosiernym bólem nóg. Niewiele pamiętam z tego wszystkiego. Pamiętam ,że wykonałam telefon do córci, czy coś mówiłam nie pamiętam.

Zmęczona przewrotkami i dziwnymi halucybacjami nad ramen padłam.

Moje ciśnienie krwi było na pograniczu życia i śmierci. Temperatura ciała nie przekroczyła 39C a ja byłam i tu i tam. Dziwne? Na prawdę dziwne. Powinnam sie pocić ale mi tak było zimno, że elektryczny koc i grzejnik elektryczny nie pomógł. Odchorowałam cały tydzień. Zmęczona i wymęczona dużo spałam, mało piłam i jadłam. Córcia pilnowała mnie w dzień i w nocy. 6 kwietnia zadzwoniła pielęgniarka z zapytaniem o moje samopoczucie, po rozmowie 7 kwietnia byłam już u mojej doktorki. A co ona może powiedzieć na moje dziwne objawy? Wszystko jest dla nas zwykłych zjadaczy chleba jak i lekarzy nowością. Cenię sobie życie na taj planecie i zdaję sobie sprawę, że za kilka lat mogą objawić się jakieś powikłania poszczepienne. Wolę mieć powikłania poszczepienne za kilka lat, niż powiększyć grono aniołków, TERAZ. Nie ryzykowałam niepotrzebnie, ale i w zamknięciu nie siedziałam, więźniem z własnej woli być nie chcę.

Piątek, 9 kwietnia. Samopoczucie dobre i czuję, że energia powolutku powraca. Gór to ja przenosić nie będę, ale przynajmniej nie kładę się do łóżka co chwilę. Nic nie gotuję, piekę i ogródka kwiatowego nie pielę. Na to przyjdzie jeszcze czas. Rabatki kwiatowe nie potrzebują pielęgnacji. Przed szczepieniem wypielęgnowałam, teraz tylko mogę swoje oczy cieszyć kolorami i pachnącym kwieciem bzu korańskiego, a pachnie jak dziki polski.

Sobota powitała nas zachmurzeniem i oczekiwaniem na chociaż jedną kropelkę deszczu, była kropelka i więcej niż kropelka. Popadało solidnie, podlało rabatki a tulipanom pozbijało listki kwiatowe. Padający deszcz spowodował, że schowałam się pod kołderką i usnęłam. Jak długo spałam, nie wiem ale około 4pm pojawiło się słońce. Było pięknie na moim niebie. Cudnie w ogródku i ciepło na serduszku.

Niedziela , 11 kwietnia. Poranek powitał nas pięknym wschodzącym słońcem. Nareszcie dzisiaj poczułam prawdziwą energię jak to wsześniej bywało. Już w głowie mam dużo planów, których zrealizować jeszcze nie mogę. Możliwe że za kilka tygodni ponownie zajmę się malowaniem, tym razem całego piętra. Łazienka na parterze jeszcze musi poczekać – nastąpiła zmiana planów.

Za bardzo wszystko w życiu planujemy. I to zbyt szczegółowo, bo kiedy tylko jakiś drobiazg pierdyknie, to nie wiemy, co z tym zrobić. Natasza Socha

Bezsenna noc

Przebudziłam się dość wcześnie, za wcześnie. Trzecia nad ranem, nie jest godziną do brykania. Ale cóż, w głowie myśli się tłuką, mam o czym myśleć, bo życie takie jest, nieodgadniona jest nadstępna godzina i dzień. Chciałabym wszystko mieć pod kontrolą, niestety to jest niemożliwe. Coś lub ktoś jak zawsze i zwykle, stanie na przeszkodzie. Więc, myśli spokoju nie dają. A powinno być już dobrze. Powinnam być wypoczęta, bo ….

dziś druga dawka szczepionki. Pewnie, że mam obawy, po ludzku tak po prostu boję się poszczepiennych objawów. Boję się też covida, który zabija coraz więcej istnień ludzkich. Nie widać aby trupy walały się po ulicach, nigdy ich nie było widać. Ludzie jak zawsze umierali w domach i szpitalach. Nie mogę jeszcze umierać, jeszcze wiele spraw mam do załatwienia. Jeszcze jestem w biegu i na biegu.

Druga dawka szczepionki – naczytałam się, nasłuchałam i nie chcę mieć gorączki, bólu mięśni i coś tam jeszcze. Dochodzi 4:30am, siedzę na brzegu łóżka i piszę czego to ja nie chcę, czego się boję. Życie to wszystko skoryguje, a może szczepionka wyprostuje. Przecież, można umrzeć i po drugiej dawce szczepionki. Nikt nie przewidzi.

W każdym bądź razie. Wczoraj skończyłam ciśnieniowe mycie podjazdu. Najgorzej było myć i stać na stromych zboczach. Dałam radę. Jeszcze został mi 3 metrowy kawałek chodnika i schodki na back yardzie i będę na ten rok ukończona i wymęczona. Wiem, że jeszcze będę używać ciśnieniówki do dmuchania liści. Łatwiej się dmucha i się nie kurzy tak jak przy użyciu dmuchawy.

Po zakończeniu wczorajszych prac miałam ochotę na pizze. W ciągu dnia nie jadłam za wiele. Po pierwsze, szkoda mi było czasu, po drugie – zdejmowanie mokrych sznurowanych butów zniechęcało do wejścia do mieszkania. Gdy MM wrócił z pracy ja jeszcze walczyłam z ciśnieniówką. Po 7pm zamówił pizze. Po godzinie 9:30pm poprosiłam MM o rezygnację z pizzy i głodna poszłam spatku. Nie przepadam za późnym jedzeniem. 8pm w wyjątkowych przypadkach ale 10pm to za późno. No cóż, burczenie w brzuchu towarzyszyło mi do momentu, kiedy już usnęłam i nie słyszałam.

Dochodzi 5am. Czas na kawę.

W deszczu🌂🌂☂️☔️☂️☔️🌊☔️

Co za kielich

https://www.facebook.com/groups/galuschka/permalink/3045067629113134/

A ja zastanawiałam się, do czego użyc

Gwieździste niebo🙃

Z ogromną przyjemnością i w towarzystwie MM spędziłam miły wieczór, przy lampce wina. Pogodę mamy cudowną, szkoda marnować wieczór na siedzenie przed tv.

Deck już wymyty, back yard wyczyszczony, ścieżki, chodniki prawie. Czego więcej można chcieć???

Jeszcze jednej lampki wina!!!

Więc MM z uśmiechem mi nalewa, stukamy się kieliszkami i życzymy sobie, aby wszystko nam się dobrze układało.

Układa się jako tako, tak jak wszystkim w czasie covida. Już nie pamiętam który to był piątek. Wyjechał wcześnie do biura. Miałam właśnie wolne. Stojąc pod prysznicem poczułam się jakoś nieswojo. Szybciej zakonczyłam mycie się. Zakręciłam wodę i zaczęłam nasłuchiwać. Dochodzące odgłosy z parteru, a właściwie odgłosy kroków zastanowiły mnie. Nie było to obuwie sportowe, kapcie, tylko biurowe. Owinęłam się ręcznikiem, jeszcze woda z włosów mi po plecach ściekała, po cichutku na bosaka i na paluszkach, zeszłam po schodach.

I co ja widze?! MM maszeruje w te i tamte. Zerknęłam na zegar, przed 11am. A przecież wychodząc powiedzial, że zostanie do 6pm. Jak ten czas szybko leci?😁🙃

Stracił pracę! Zmniejszenie etatów. Dostanie jakieś tam wyrównanie i coś tam jeszcze.

Dali oczywiście jakieś $ ale to nie o to chodzi. Liczy się kontakt z ludźmi bo inaczej zamienimy się w zwierzaki dzikie zwierzaki. Syn zmienia w tej chwili swoje dyżury w pracy z nocnych na dzienne. Zamienił się w zwierzaka. Już na nocnych zmianach nie wyrabia. Zamienił dzień na noc i odwrotnie. Deprecha murowana. Nie jest łatwo się przestawić. Budzi się w nocy i jedzie, jedzie gdziekolwiek. Ostatnio był w MacDonald. O 1am kolejka jakiej nie widział nigdy, na 1h. A że spać się nie chciało, ustawił się samochodem w tej kolejce. 😁

Wrócił i poszedł spać. Na zmianę, nocy na dzień wziął urlop. Inaczej by się nie udało.

Wracając do MM. W najbliższy poniedziałek idzie do pracy. Oby nie była to praca na 5 minut. Zobaczymy.

A ja pracuję hybrydowo. Córcia z łóżka, niezięć normalnie.

Jak na razie ciesze się piękną pogodą.

W życiu można wiele zmienić, pogody i naszego końca niestety nie sposób.

Wiosna panie sierżancie….

Od kilku dni już deszcz nie pada. Nareszcie!!! Słoneczko świeci, a wiewióry wykopują cebulki tulipanów. Nie mogę cały dzień w oknie siedzić, czy też wybiegać na zewnątrz i klaskać. One i tak są sprytniejsze. Czekają, aż wejdę do wewnątrz i ruszają na “oranie” ziemi. Z tych 600 cebulek na pewno coś zostanie. Może wyklują się pąki i będzie ładnie na polu. Zresztą to nie jest aż takie wielkie zmartwienie. Zakwitną czy nie, będzie ładnie i bez tulipanów,  inne kwiatki posadzę.

W poniedziałek MM miał wizytę u lekarza. Zmienić tabletki lub zwiększyć ich dawkę. Nie lubimy biegać do lekarza z niczym. Jak trzeba iść, to trzeba. Dostał zwiększoną dawkę. Nic by mnie nie dziwiło, ale kiedy poprosił abym usiadła, byłam poddenerwowana. Bo, jeszcze nigdy nie przekazywał mi żadnych wiadomości….najpierw usiądź, trzeba porozmawiać…

Usiadłam, mózg pracowł na szybkich obrotach i analizował. Mózg nie znalazł zagrożenia. Zrelaksowałam się, bo co to może być? MM zdrowy, no ma to co ja, nadciśnienie. Tego nie operują.

“Wiem jakie masz zdanie i ja to podzielam, ale nasza lekarka, powiedziała, że to nie podlega dyskusji, trzeba się zaszczepić. Możemy tego nie robić, ale uważam, że ona ma rację. Co o tym myślisz. Ja jako były wojskowy oraz nadciśnienie kwalifikuje mnie do zaszczepienia,  a ty moja żona bez względu na wiek, również.”

Moja odpowiedź, TAK.

Jeszcze nie dawno, mówiłam że poczekam, nie teraz. To TERAZ nastąpiło. Coraz więcej chorych, znajomi ludzie już umierają. Aktor którego wprost uwielbiałam, zmarł na covid. Zaczęłam mieć obawy, czy mój organizm da radę. Jeśli nie, to jaki będzie przebieg choroby. Czasami nakładam dwie maski, ale te maski podobno chronią innych przed “moim” wirusem. A kto i co mnie ochroni przed wirusem od obcych ludzi? MM jest wciąż oporny jeśli chodzi o mycie rąk. Gdy tłumaczyłam, że on może nie zachorować ale przywlec wirusa do domu, to lekceważy. Wsadzi palce pod bieżącą wodę i czym prędzej zabiera jakby z kranu leciał żrący kwas. No taki jest. Nie ma ludzi doskonałych. Muszę w tym przypadku o siebie zadbać.

Wtorek rano, zadzwoniła lekarka. MM przekazał naszą decyzję. Po niespełna 2 godzinach zadzwoniła pielęgniarka z ustaleniem terminu.

Środa, 3 marca 2021, zostaliśmy zaszczepieni pierwszą szczepionką Moderna z samego rana.

Aby wejść do poczekalni w przychodni lekarskiej musieliśmy, zdezynfekować dłonie i zmierzono nam temperatutę. Przy okienku otrzymaliśmy papiery do wypełnienia. W poczekalni było 2 osoby a jedna wychodziła z gabinetu zabiegowego. Nie było tłoku, kolejek i żadnych przepychanek. Fotelików było z 14 i 3 małe sofy. Po oddaniu wypełnionych papierów zostaliśmy poproszeni do gabinetu lekarskiego.

Razem czy osobno? Oczywiście że razem i ja pierwsza. Komar bardziej boli jak wgryza się w skórę. Podałam prawe ramię, dalej od serca. Tak mi szybko przez myśl przemknęło. Igła cieniuteńka, nic nie czułam. Plastrem zaklejono i kolej na MM. 15 minut oczekiwania na nieoczekiwane reakcje. Wszystko odbyło się sprawnie i bezboleśnie.

Przy okienku na nasze karty szczepienne wpisano datę następnego szczepienia. W poczekalni były już inne 2 osoby.

Nie czułam się jakbym komuś szczepionkę zabrała. W poczekali widziałam młodsze osoby niż ja. Szczepionek wszystkim wystarczy w końcu ameryka dla swoich obywateli na pewno wyprodukuje.

Po czterech godzinach zaczęło boleć przedramię i to nie tak, że tylko troszkę. Dosłownie, MM musiał mi gacie zdejmować i nakładać przed i po korzystaniu z wc. Uffff, ohhhh, brrrr.

Przez resztę dnia rękę nosiłam w nosidełku lub kieszeni spodni. Zadzwoniłam do pracy, że jestem bezużyteczna i w czwartek muszą sami dać radę.

No i nadeszła!!!! Nasza 16-ta rocznica ślubu. Co to się działo, co to się działo 16 lat temu. W gazecie nie opisali, w tv nie pokazali tych nowożeńców. Co to się na weselu wyprawiało, tańce, hulanki,  swawole, które to po raz pierwszy w swoim życiu MM ujrzał na własne oczy. W czwartek za bardzo nic nie ujrzał. Ręka bolała, łaziłam po domu jak śnięta ryba. Mieliśmy wiele planów w związku z naszą rocznicą ślubu, plany planami. Zostaliśmy w domu, zamówiliśmy kolację, po kieliszku winka wypiliśmy, film zaliczyliśmy i do spanka poczłapaliśmy. Co tam 16-ta ona bez żadnej nazwy, trzeba czekać do 20-tej – będzie porcelanowa. A dalej zobaczymy jak nam pójdzie. Aby zdrowie dopisało, aby covida już nie było i żeby inny wirus nas wszystkich nie wykończył.

Spałam na lewym boku lub plecach inne pozycje były niemożliwe.

Przedłużyłam sobie wolne na cały weekend. W piątek poczułam się na tyle zdrowa, że wyciągnęłam pressure washer i rozpoczęłam mycie chodników. Jak mi ślicznie to wychodziło, sama nie mogłam się nadziwić. Wychodziło do momentu kiedy ciśnieniówka zrobiłe głośne buuuurrr i uff i siadła. Kryzczę do MM który siedzi w swoim office, aby przyszeł szybko na ratunek. MM zajrzał tam i tu i ówdzie. Dolał oleju i zapalił maszynę. Szybko mi znikł z pola widzenia bo miał pilną sprawę do zrobienia w swoim office. Zostałam ja i maszyna, która zaczęła wydalać kłęby biało-niebieskiego dymu a przy tym wydawała dźwięki jak stary traktor. Przestraszyłam się, nie wiedziałam co robić, trzymać ją na rozruchu, rzucić i uciekać bo wybuchnie, trzecia opcja – wyłączyć. Nie wiedziałam, po prostu nie wiedziałam bo spalinówką to pracował MM a ja mam elektryczną, może mniej  powera ale bezieczniejsza. Kiedy ujrzałam MM wychodzącego z domu, szybko wyłaczyłam machinę. MM krzyczał abym tego nie robiła ale w tym huku wydobywającym się z machiny i kłębów dymu,  niestety ale go nie dosłyszałam. Jedynie odskoczyłam od maszyny. “Dobrze że nie wybuchła”- powiedział.

No dobrze, że nie wybuchła. Tylko gdzie był problem? Chwycił za telefon i zadzwonił do service. MM nalał innego oleju silnikowego niż maszyna potrzebuje. Jednym słowem maszyna musiała się brzydko mówiąc wyrzygać. Bardzo długo miała niestrawności, już rzadziej burczała i “wymiotowała”. Pracowałam,  aż do zmroku. Ciśnieniówka MM ma ciśnienie na prawdę silne, no i oczywistym jest, że szybciej praca mi szła.  Po pracy wyskoczyliśmy do naszej restauracji na coś mocniejszego.

Przed spaniem jak zwykle wyprowadzamy pieski. Słyszałam jak pieski przeraźliwie szczekały ale jak usłyszałam MM krzyczącego do mnie, to dla mnie był to alarm, że coś strasznego się na zewnątrz dzieje. Otworzyłam okno, MM krzyczał i coś wymachiwał. To była już ciemna noc,  11pm.  Zbiegam na dół i ile mocy w nogach pobiegłam  na back yard. I co? MM podświetla mi zwierzaka siedzącego na płocie. OPOS!!!!! Biedny,  przestraszony. Nie raz widzieliśmy na kamerach, że przechodzą rodzinnie przez nasze “pole”. Ale żeby na płocie siedział?

Wczorajszy dzień – sobota,  był chłodny i nie zdecydowałam sie na mycie chodników. Mimo,  że mam spodnie waterproof, ale zimna woda to zimna woda, kiedy do tego dodać zimne powietrze to zrobi sie lodowato. Planowałam, że wyjdę na kilka godzin w niedziele bo zapowiadali ciepłą podogę.

Niedziela, 

piękne słoneczko zaglądało od wczesnego poranka do sypialni. Oj, oj powyciągałam kosteczki i zeszłam do kuchni gdzie MM już smażył bekonik na śniadanko. Kubek kawy postawił mnie na nogi i wybiegłam na “pole”, jeszcze w szlafroczu, na obchód. Trzeba wiedziec co wyrosło, co wschodzi, co zjedzone a co wykopane. Tulipany posadzonye w tym roku już powolutku rozchylają ziemie i to dobry znak, cś sie dzieje. Te które nie wykopałam jesienią, pieknie kwitną,  cieszą oczy nie tylko na rabatkach ale i w flakonie.

Nic nie wyjdzie z mego mycia chodzników, nie chcę zakłócać spokoju naturze. Niedziela jest do odpoczynku. Zdążę sie napracować.

Jutro też jest dzień.

Będzie jeszcze piękniejszy niż minione.

OGŁASZAM

sezon wiosenny za otwarty!!!!

Pierwszy w tym roku lunch na decku.

Cieplutko już od kilku dni.

Dziś +22C. Musiałam rozłożyć parasol. Co oznacza, że sezon jest otwarty.

Walentynki

już zaliczyłam. Byliśmy z MM w restauracji i na Yogli Mogli. To są lody jogurtowe. Nałożyłam do kubeczka trzy smaki waniliowy, truskawkowy i karmelowy, a  do tego dodatki, słodziutkie kawałeczki czekolady i owoce, polałam syropem karmelowym i marshmallow. Zjedliśmy już w domu.

Dopadło nas niesamowite lenistwo. Ja ległam na swoim fotelu a MM złożył swoją głowę na poduszecze w formie czerwonego serducha. Oczywiście, że zachwalał ale spostrzegłam, że ta poducha jest jakaś sztywna. No nic będzie poduchą ozdobną.

Po odpoczynku, musiałam jeszcze przysiąść się do komputera i pozałatwiać pilne sprawy.  Tak pracując nawet nie spostrzegłam, że dochodzi godzina 2am. Moje oczy szeroko otwarte i nawet nie chcą się zamknąć do snu. Jutro niedziela więc będę mogła odespać nockę.

skseualny pączek

 

Dziś polskie portale internetowe protestują. Pomimo czarnego ekranu i braku najnowszych wiadomości z Polski popieram formę protestu. Podobno (nie posiadam polskiej tv) nadaje tylko rządowa tv.

Żeby nie było tak tragicznie se.pl działa i na pocieszenie reklamują pączki p.Gessler za 11zł/sztuka.

Było pocieszenie a teraz, POŻĄDANIE.

Kto w życiu nie zaznał ORGAZMU, a takiego na pewno nie przeżył, ten jak najszybciej powinien skierować : kroki, kierownicę, nawigację do cukierni p. Gessler.

Po ugryzieniu pączka przeżywa się…..

ORGAZM w USTACH.

Przynajmnie taki orgazm przeżył reporter “SE” Adam Feder.

Nie trzeba teraz korzystać z usług seksualnych które zapewne są o wiele droższe niż …. pączek p.Gessler.

https://www.se.pl/warszawa/paczki-od-magdy-gessler-jak-smakuja-100221-test-wideo-aa-pFGG-HiBc-oT61.html

Wzięłam również udział w poniższej sondzie. Zaznaczyłam kółeczko TAK, bo dlaczego nie. Jeden lub dwa orgazmy więcej nie zaszkodzi a na pewno poprawi humorek.

A to rezultat sondy

Z tego by wynikało,

że 16% społeczeństwa biorącego udział w sondzie jest nienasyconych.

82% ma wyżej uszu te orgazmy

2% to są ci niezdecywowani, chcą  ale nie mogą lub mogą ale nie chcą. 

Jutro piekę pączusie swoje domowe i nie dbam o mączne orgazmy.

 

Nie lubię

takich nijakich dni. Bezsensownych.

Zegar wybija kolejne godziny a ja czuję się odizolowana, niepotrzebna. Chciałabym należeć do jakiejś grupy wiekowej, szycia, picia, modlenia się, szydełkowania czy też czegoś układania. Nigdy nigdzie nie pasowałam. W podstawówce, należałam do SKS, chóru i kółka fotograficznego lecz nigdy do nikogo się nie zbliżyłam, byłam wyobcowana i mi z tym było bardzo dobrze. To ONI chcieli się ze mną przyjaźnić, nie ja z nimi. W średniej, nawet na wagary chodziłam sama. ONI wołali a ja wciąż samotnie, było mi wygodnie i dobrze ze sobą. Studia, byłam już w grupie, jeśli można dwie osoby + moja osoba, nazwać grupą. Zawsze byłam pomocna i udzielająca się, uważana za duszę towarzystwa jeśli odbywały się spotkania lecz … nie odczuwałam tego w ten sposób. Na programie doktorskim, zupełnie się wyciszyłam i robiłam co do mnie należało i trzeba było zrobić. Ogólnie byłam lubiana ale nie powiem, żeby ktoś za mną tęsknił. Miałam koleżanki ale nie przyjaciółki. Dany również nie mogę nazwać przyjaciółką mimo, że znamy się bardzo długo.

Śmiem podejrzewać, że chyba nie wiem co przyjaźń oznacza. Wiem, że dla Marianny byłam przyjaciółką ale ona … była dla mnie koleżanką.

Czy przyjaźń polega na otwartości?

Czy przyjaźń polega na zwierzaniu się i nie zostawieniu sobie żadnej tajemnicy?

Czy przyjaźń polega na pomaganiu w pełnym znaczeniu tego słowa?

W takim razie … pomagać mogę i fizycznie i psychicznie. Finansowo? Nie bardzo. Teraz takich potrzebujących jest co raz więcej oczywiście ze względu na covidzika.

Wracając do tematu zjednoczenia z jakąś grupą. Jest mi bardzo ciężko wbić się w jakąś grupę bo nawet nie próbowałam i chyba nie spróbuję.

Przerażają mnie ludzie do których musiałabym się dostosować. A gdybym to ja miałabym zostać liderem, to to, jest bardzo odpowiedzialna i wymagająca funkcja. Zostanę raczej przy tej obecnej jednoosobowej grupie. Gdzie jestem liderem i członkiem.

Zaczynam się zastanawiać, jaki to ja mam charakter. Nie pasuję do babci z wnukami, no oczywiście że nie – wnuków nie mam. Nie pasuję do matek z niemowlakami, moje dzieci z pieluch już dawno wyrosły. Nie pasuję do żadnej grupy robiącej na drutach, szydełkiem czy mydełkiem, bo to nudne i nie mam cierpliwości. Grupa pstrykająca zdjęcia może by i mogła być, bo nad ujeciem zsechniętego liścia można by się rozczulać, zachwycać i znaleźć jego urok artystyczny a i pracę doktorską napisać. Tylko…przez to już przeszłam.

Dzisiaj mogłabym zapisać się do grupy zrzędząco-marudzących dojrzałych kobietek.

Takich co nic im nie pasuje, nie bawi, nie roztkliwia, za duże, za małe, za wysokie, za dokładne i za głośne lub też za ciche.

Chyba dziś mam zły dzień.

Kurcze blade bo jak długo może ten deszcz padać?

Nawet tv wysiadło, a raczej jakieś kable zalało.

Bułeczki z niewypałem

Dziś miałam pracowity dzień.

MM pojechał do biura, coś mu na łączach internetowych przerywało. Okazało się, że to serwer biurowy wariował.

Postanowiłam, że zajmę się sobą. W pierwszej kolejności poszły włosy. Znudził mi się jasny kolor. Zawsze mam w domu zapas farb i nie przeszkadzało mi, że 7-go mam wizytę u fryzjera. Najpierw położyłam farbę na odrosty. W drugiej kolejności poszły w ruch brwi. W trzeciej kolejności nałożyłam farbę na końcówki włosów.

Efekt końcowy zadawalający. Brwi i włosy wyglądają perfekcyjnie. Fryzjerce zostawiłam podcięcie włosów, no i może pasemka.

Zadowolona z siebie rozpoczęłam prace z ciastem drożdżowym. Nie rozumiem dlaczego nie trzymam się jednego sprawdzonego przepisu ale muszę zawsze wygrzebać “coś”, co nawet koło przepisów nie leżało.

Nigdy nie dodawałam oleju do ciasta drożdżowego, no jeśli trzeba – to trzeba. Wyszło 16 bułeczek… tylko jakieś dziwne w smaku. Zjadliwe. A że sera mi jeszcze dużo zostało, to ciasto drożdżowe zrobiłam bez oleju. Na dno foremki położyłam część ciasta, przykryłam je twarogiem,  a to przykryłam wałeczkami ciasta. Ten dziwaczny sernik jest lepszy od bułeczek.

Lepszy ale …. w sumie ze swoich dzisiejszych wypieków nie jestem zadowolona.

Oczywiście, że wszystko zostanie zjedzone ale mi chodziło o zjedzenie przez duże Z.

Dobrze, że koniec tygodnia.

Będę trzymać się z dala od piekarnika😁😁😁

Bezsenność

Choć zdarzają mi się jedynie czasami ale się zdarzają bezsenne nocki. Przebudził mnie sen. Nie pamiętam o czym śniłam ale nie był to sen o kwiatowej łące po której skakały zające. Dobrze, że nie pamiętam, to mogłabym szybko ponownie zasnąć lecz deszcz rozpadał się ba dobre, a ja do snu potrzebuję idealnej ciszy. Szum deszczu mnie nie usypia, nie uspokaja, czasami drażni.

Nastał sezon deszczowy. W nocy pada, czasami leje, około południa się wypogadza. Słoneczko grzeje, już chodzimy w krótkich rękawkach, niektórzy już w szortach. Około 3-4pm słoneczko się chowa i znów pada. Już otwieramy szeroko drzwi i okna. Powiew świeżego powietrza jest niezastąpiony.

Oczywiście, że będą jeszcze ochłodzenia. Nie chowam daleko w szafie ciepłych golfów, swetrów i spodni. Przydadzą się jeszcze ba dzień albo dwa, kto wie.

Z pracami remontowymi wstrzymałam się, nie mam weny.

Nic mnie nie napędza, takie zimowe spanie. Będąc w pracy, w myślach organizuję popołudniowe prace. Szykuję narzędzia, pędzle i farby. Po otwarciu i zamknięciu drzwi domku, wszystko się rozmywa wraz z deszczem spływa. Najczęściej wtulam się w swój fotel przed tv i gapię się jak sroka w kość. Nic nie interesuje i nic się nie chce. Na jutro na przykład zaplanowałam, że upiekę bułeczki drożdżowe. Kupiłam twaróg, masę makową i świeże drożdże. Wszystkie niezbędne składniki już zmagazynowałam. A co wyjdzie, nie wiem.

Może będzie tak, że wtulę się w poduszeczki i z łóżka nie wylazę.

Pożyjemy, zobaczymy.

Zmiana planów

Wiem, że muszę w tym roku jechać do domu. Jest wiele spraw do załatwienia po zmarłym ex. Chociażby zdjęcie na pomnik przykleić. W 2019 niestety nie zdążyłam. Sprawa spadkowa ze względu na covid toczyła się ponad rok. Dzieci moje są jedynymi spadkobiercami, wizyta w Polsce jest konieczna. Jeśli mamusia dożyje i się doczeka, to chciałabym zobaczyć ją jeszcze żyjącą. Niestety, do dnia dzisiejszego nie mam z mamusią kontaktu, ostatni był 10 stycznia. Wszystkie rozmowy były i są przez siostrę i zięcia nagrywane. 10 stycznia mamusia powiedziała, że jestem jedyną osobą z którą rozmawia bo gdybym nie ja, to nie miałaby do kogo buzi otworzyć. Moim zdaniem to wystarczyło, aby siostrę histeryczkę do szewskiej pasji doprowadzić. Jak dzwonię na jej numer to telefony wyłącza. Mamusi ipad jest, śmiem przypuszczać schowany albo zabrany lub specjalnie wyłączony. Zięć przeglądał każdego dnia ipad i szykanował mamusię, teraz mogli posunąć się o krok dalej. Nie mam dowodów na te szykany, wyzwiska, poniżenia, tak jak nie miałam kiedy Tatusiem poniewierała. Ciężko pomóc jeśli mieszkam daleko. Starsza w tamtym czasie mieszkała w Polsce lecz osobowość ma strachliwą, za to w gębie mocna. Co ona może zrobić ostatecznie …nic nie zrobiła. W tamtym roku była w Polsce w sierpniu. Zabrała mamusię do siebie i skleroza zrobiła zimny prysznic dla mamusi. Dobrze, że mamusia nie zachorowała. Zamiast pozwolić mamusi skorzystać z prysznica na parterze to zaprowadziła mamusię na piętro. Bo co? bała się że mamusia prysznic na parterze zabrudzi? A na piętro mamusia szła po schodach na czworaka. A później, starsza  opowiadając mi się śmiała. Kanalje a nie córki. Jest mi ciężko. Bo wiem że mamusia czeka na mój telefon a ja nic zrobić nie mogę. Patrząc realnie,  nie mam żadnych dowodów na znęcanie się psychiczne, bo zakupy robią, jeden raz dziennie jedzenie dają i można by powiedzieć nic się nie dziej. Tylko przemoc psychiczna nie jest widoczna, to nie są siniaki, połamane ręce czy też oczy podbite.

Wiem, że nikt nie złożył nanusi  życzeń na Dzien Babci,  nawet ta wnuczka, która była odepchnięta przez własną matkę a przygarnięta przez dziadków. Dziadkowie a moi rodzce oddali jej serce, zapominając o pozostałtch wnukach, a ona nawet w dzień Wigilijny nie złożyła życzeń, nawet przez uchylone drzwi nie krzyknęła …wszystkiego dobrego babciu… już zaraz będzie dwa lata jak się do mojej mamusi nie odzywa. Na moje prośby otrzymuje odpowiedź, że to nie jej sprawa. Ale jak studiowała w Łodzi,  to chętnie brała pieniążki. Trudno piwiedzieć, że nie rozumie sytuacji mając 41lat. Co za ludzie? Gdzie jest ich sumienie? Covid, covidem ale oni byli tacy w 2019 roku i wcześniej również. Nie życzę im niczego złego. Jak co roku na święta wysyłałam życzenia i paczki (zamawiane gotowe z polskich stron internetowych). Wywołałam tylko większą burzę nienawiści, a ja chciałam pojednania. W święta nawet zwierzęta mówią ludzkim głosem, okazało się, że to nie zwierzęta to bydło któremu nie przystoi być zwierzęciem.

Zawiniłam tym, że będąc w Polsce opiekowałam się mamusią i nie skorzystałam z lekarzy których nazwiska siostra mi wypisała na kartce i zarezerwowała wizyty. Nie chciałam iść do umówionych z góry lekarzy. Nie chciałam iść tam gdzie mamusię postrzegali by jako psychiczną,  zanim weszłaby do gabinetu. Prowadzałam do lekarzy z NFZ a nie prywatnych, z góry opłaconych. Siostra poczyniała kroki aby wsadzić mamusię do psychiatryka lub ubezwłasnowolnienia. Świadków na to miałam i mam, te osoby były w ogromnym szoku. Mamusia przeszkadzała i przeszkadza bo zajmuje 3 pokojowe mieszkanie z łazienką, kuchnią i korytarzem. Nie nie, szwagier z siostrą na siedzą w jednopokojowym mieszkanku, ma salony.  Ale to zawsze jest za mało.

Piszę to, bo mnie boli, boli moje serce, że jestem bezsilna. Sądy nie pomogą, są opieszałe a mamusia jest już mało chodząca. Nikt namusi nie zawiezie do sądu jak nikt nawet do lekarza przez ponad rok nie zawiózł. Jeśli nie ma wizyt to przynajmniej telefonicznie, ale i tego nikt nie załatwił i nie załatwi. Mamusię bolą ręce i z tyłu szyja. Naciera maścią jaką jej przesłałam ale i ta maść się kończy. W Polsce już można kupic identyczną maść,  ale kto kupi. Nie ma nikogo. Mamusi bracia są również starzy i schorowani.

Patowa sytuacja.

Dawno temu, jak zmarł Tatuś proponowałam mamusi, że ją zabiorę do siebie.

…chcę umrzeć w Polsce i być w Polsce pochowana…

Ale czy ta Polska potrzebuje takiego poświęcenia, cierpienia?

---

Dziś telefony w dalszym ciągu milczą.

---

Po dzisiejszej rozmowie z adwokatem, nie ma potrzeby abym leciała do Polski w tym roku.

To jest pocieszające i nie pocieszające. Nie będę musiała się jeszcze szczepić, bo przed wylotem zamierzałam to uczynić. W przeciwnym wypadku musiałabym siedzieć dwa tygodnie na kwarantannie. To po to lecieć i siedzieć zamknięta w domu? Zaszczepić się? Nie jestem na całkowite NIE.

Nie zobaczę mamusi.

NIE TERAZ.  Zastosuje się do zaleceń mojej lekarki.

Z tego wynika, że nigdzie nie lecę. Muszę bombardować siostrę telefonami i smsami aby umożliwiła mi kontakt z mamusią. Co będzie? No bardziej to już ona chyba mnie nie znienawidzi. Od jutra będę zakłócać jej zakłócony spokój przez mamusię.

Pogodowo

Jeszcze okna zasłonięte żaluzjami ale przez szparki między żaluzją a futryną okienną słońce już zagląda. Może krnistwo a może późne położenie się do łóżka ostatniej nocy, trzyma moje ciałko w łóżku.

Nareszcie sobota. Wolne od pracy zawodowej! Zgadza się, długie przebywanie w domu męczy, ciągłe chodzenie do pracy też męczy. Żeby było coś takiego, pomiędzy. MMa męczy praca zawodowa wykonywana w domu, a miało to być … pomiędzy…

---

Dziś była słoneczna pogoda. Myślałam o wypadzie za miasto. Ale trzeba daleko jechać aby zobaczyć wschód lub zachód słońca. Wszędzie budynki albo lasy. Budynki szare i lasy również, taka zima tutaj. Śniegu nie było, nielicząc zdechłych płatków śniegu, które nawet do ziemi nie dotknęły. Wszystko wskazuje na to, że zima u mnie się skończyła i czas wysadzać cebulki tulipanów i żonkili. Nie wysadzam jesienią, ponieważ wiewiórki nie jedzą cebule lecz wydłubują z ziemi. Jedzą i przenoszą do swoich legowisk chipmunksy.

Któregoś roku wsadziłam do ziemi ponad 500 szt tulipanów. Może 50 zachowało się. Oczywiście że byłam bardzo zła na te zwierzaczki. Niestety nie ma sposobu na te zwierzaczki. Wyglądają na milusińskie ale… to gryzonie niszczyciele podobnie jak szare wiewiórki.

Dziś miałam dzień filmowy. Obejrzałam 3 tasiemce. Filmy łatwe lekkie i przyjemne, takie nic nie wnoszące w nasze życie. Fabuła w zasadzie taka sama, miłość – zdrada – wybaczenie lub nie – ale z happy andem.

ulubieniec

Kotek mego niezięcia. Daje się głaskać, smerać, nosić…. więc otrzymuje odemnie wiele czułości. Nazywa się Pablo. Nie łatwo było uchwycić w kadr, kotek bardzo ruchliwy. Kilka fotek udało sie zrobić.

Córci kotek Locky, to jest indywidum. Nie pogłaszczesz i nie dotkniesz. Nie ma chęci na czułości. A przecież jak był maciutki, pierwsze kroki stawiał w moim domu. Po kilku latach powrócił i o dziwo poczuł się jak u siebie w domu. Pamiętał każdy kątek. Nie życzył pozowania do zdjęcia, schował się, głośnym syczeniem oznajmiał, aby go w spokoju zostawić.

Choineczka w kącie stała🎄🎄

Miałam posprzątać ozdoby i wywalic choinkę po 20tym. Ozdoby zdjęłam już wcześniej. Goła choineczka stała w kącie. Żal mi było wyrzucać bo wydzielała wspaniały leśny zapach. Ostatecznie dziś postanowiłam pociąć i do wora. Gałęzie naprawdę świeżutkie, przykro było ciąć.

Ale jak mus to mus.

Mieszkanko wysprzątane. Zrobiło się pusto ale przestrzennie. Niebieska kanapa wróciła na swoje miesce inne mebelki również.

Od jutra można szykować ozdoby na Wielkanoc. Chociaż wcześniej Walentynki lecz te święto tylko jednodniowe i nie wszyscy je obchodzą.

Coś musi odejść, aby coś mogło powstać.

W kuchni wydają rosołek….

Choineczka stoi. Tak, tak stoi i ma się wspaniale. Odkurzałam przed sylwestrem. Aż trudno uwierzyć, że się nie osypuje. Ozdoby jeszcze moje oczy cieszą i to wszystko zatrzymam do 20 stycznia. Pierwszy raz tak długo. Zacznę porządkować po córci urodzinach.

W ubiegłym roku choinkę wyniosłam około 10 stycznia. Sypała się i wyglądała tragicznie. Chyba to był pierwszy odbior choinek przez śmieciarki.

Tą popiłuję sama i zapakuję do worów, problemu nie widzę, mam też w domu trzech facetów. Któryś będzie musiał znaleźć czas,

Dziś dodzwoniłam się do mamusi. Tylko 30 razy próbowłam, tak jednym ciągiem. Ponieważ kilka razy, po kilka razy było, ale tego nie liczę.

Rozweseliłam, uspokoiłam, wytłumaczyłam i po godzinie się rozstałam. Od jakiegoś czasu wyjątkowo pięknie mi dziękuje, że o niej nie zapominam, bo z nią nikt nie rozmawia, że ma mnie tylko jedną. Życzy mi dużo zdrowia i ogólnie…

Wiem, że się boi, jak by coś się stało ze mną, zostanie sama samiusieńka wśród ludzi. To jest jej koszmar a za razem i mój. To nie jest tak, że mamusię uzależniłam od siebie. Nie! Jeśli ktoś nie ma nikogo to chociaż trzyma psa lub kota do ktorego mówi i wierzy, że to zwierze rozumie każde słowo. Nikt zwierzęciem nie był i nie może powiedzieć, co zwierze czuje, słyszy i jak odbiera nasze słowa. Naukowcy mogą pisać a ja powtórzę, żaden człowiek nie był zwierzęciem i niech snuje swoje teorie ale to jest: tak albo siak.

Mamusia nie może mieć kota ani psa. Mieszkanie mamusi było odkurzane w sierpniu i to był ostatni raz. Łazienka z toaletą wymyta w sierpniu i to był ostatni raz. No cóż, pieniądze jak to się mówi nie śmierdzą a sedes mamusi już tak. No cóż, młodszej siostry córka, już zapowiedziała ….. ja wami opiekować się nie będę …..skierowała te słowa do swojej matki i mego szwagra i wyprowadziła się do bloku.

Nie daleko pada jabłko od jabłoni.

Czym skorupka za młodu nasiąknie.

Nie zawsze te przysłowia się sprawdzają, bo w pełnych kochających się rodzinach urodzić się może “gen” nie z tego świata, który “umili” życie rodzinie. A z genami nie podyskutujesz. Taki brzdąc jeszcze nie chodzi, jeszcze nie mówi, a swoje zdanie na każdy temat już ma. A to mleko za zimne – pić nie będzie, soczku marchewkowego też nie. Pielucha mokra da znać, a jakże i jak donośnie. Umie ten brzdąc rodzinę postawić na nogi i rozstawić po kątach. Normalny terorysta. 😁

Nie spostrzeże się ojciec jak mu srajdun fajki będzie podkradać.

…. jak ty ojciec stówy nie dasz, to powiem mamusi że fajkami mnie częstowałeś hahaha

---

Czekając na moment wrzucania marcheweczki do garka, stukam w literki.

Dziś będzie rosołek!!!!

Mięsko kurczacze ugotowałam, wyjęłam i dwoma widelcami poszarpałam i z powrotem do gara wrzuciłam. To dopiero zupa będzie!!!!

W zupach z makaronem lubie dwa gatunki makaronu. Dziś nitki i pastina. Pachnie rosołek, pachnie.

Musi wszystkim wystarczyć!!!!

A tych ludziów jest u mnie jak na przystanku kolejowym tylko… w zawieje śnieżną. Dam radę z nakarmieniem tego orszaku. 😁

Po powrocie z libacji🥂🥂🥂

Przeczekać…

Zimny wiatr i temperatura na zewnątrz dochodząca do 0ºC, nie sprzyja spacerom, a i w domku jakoś nie chce się mi jeszcze demolować łazienki. Plany można powiedzieć, że już są, ale przy demolce będzie sporo kurzu. Okno trzeba by otworzyć,  a na zewnąrz zimno. Powieje, zachoruję a tego mi nie trzeba. Dostałam kartkę z przypomneniem o zgłoszenie się na badania. Odkładam trochę, lecz odkładanie mi nie sprzyja. Muszę zadzwonić i ustalić termin.

D. z Canady zakończyła 2020 i rozpoczęła Nowy 2021 rok z nie miłymi wiadomościami zdrowotnymi. W moim domu jedne tragiczne, szczęśliwie się zakończyły (jak na razie). Inne nie miłe zdrowotne rozpoczęły. U mojej mamusi, stwierdzam że demencja, jest ogólnie ok. Z dodzwonieniem się do mamusi jest ogromny problem. Udało mi się dodzwonić po świętach. Dzwonienie nie jest uciążliwe, kiedy jestem na komp. To tylko w telefonie naciskam skypa. A, że mam dwa iphony, to jeden kończy dzwonić – drugi naciskam. To co mam zrobic na laptopie, robię i nikt na tym nie ucierpi. Wczoraj dzwoniłam coś około 300 razy. Możliwe, że mamusia spała lub tv oglądała. Dziś ma rozładowanego ipada lub wyłączony internet, więc po kilku próbach połączenia się, zrezygnowałam.

Na stronach agentów nieruchomości nic się nie dzieje. Wszyscy jakby czekali na lepsze czasy. Lepsze czasy raczej nie nadejdą. Ludzie pracę tracą, covid szaleje, szczepionka miała pomóc a coś z nią nie tak. W Canadzie w pewnych grupach społecznych wstrzymano podawanie szczepionki, wiem to z “pierwszej ręki”. Media milczą. Suma sumarum, nieruchomości zamrożone, nie ciekawy czas dla kupujących i sprzedających. Oczywiście ceny szybują tylko …. nikt nie walczy o zakup domów.

Walczą raczej zwolennicy prezydenta. Oglądając ( w końcu włączyłam tv) doniesiena z kapitolu to widziałam, wzburzony ziejący nienawiścią tłum. Widziałam też rozbawionych, żądnych rozgłosu ludzi, śmiem nawet powiedzieć, że im nawet nie zależało na jednoczeniu się z tłumem i z chorą ideą przewodzącej tłumowi. Tłum rządzi się swoimi prawami wystarczy otworzyć książkę socjologii, rozdział – masa….aby to zrozumieć lub jeszcze bardziej w umyśle namącić.

Oczywiście tłum musi mieć zapalnik i swojego przewodnika lub przewodników. Nie trzeba szukać …stał na czele na podium. Dokonał swego i zniknął. Nie potrzebnie ludzie zginęli, ale jeśli nieremormowalni to, może nie ma czego żałować. Każdy ma swój rozum i możliwość podjęcia decyzji.

---

Dziś mam randkę z MM. Muszę wyglądać jak milion dolarów. 😁

Bezsenność

Senność miałam od 11:45pm do 3am z kilkoma minutami. I nie sposób było zasnąć po przebudzeniu. Niektóre sprawy jeszcze przed snem poukładałam sobie w głowie i od razu lżej się zrobiło. Nie myślałam już, staram się pogodzić ale nie ignorować. Dla pewności przyjęłam tabletkę valerianki.

Staram się nie sprawdzać godziny po przebudzeniu w nocy, dziś … sprawdziłam i już tak do 5:20am przeglądałam wiadomości. A że u mnie za wcześnie na newsy. to poczytałam o wirusie, o obcych nawiedzających nasz glob, o wczorajszym incydencie(jeśli można to tak nazwać) w Washington DC. O 25 poprawce do Konstucji USA, trochę więcej zagłębiałam się w politykę i już, już miałam ponownie usnąć ale …. MM wstał i zszedł z pieskami na parter.

4 godzina rano to dla mnie stosunkowo za wcześnie na kawę. I żeby była najbardziej aromatyczna z aromatycznych – za wcześnie.

Myślę dotrwać tak w łóżku do 6am i trzeba będzie wstawać. Dziś już do pracy mus się udać. Tylko dziś. Od następnego tygodnia w kratkę. U MM biuro zamknięte do marca lub z marcem włącznie. Córcia ma zamknięte do odwołania, prawdopodobnie na cały ten rok. Ja w kratkę. Syn i niemąż córki – jeszcze chodzą do pracy.

Ja z MM dostajemy bzika siedząc/pracując w domu. Potrzebuję wyjścia, jak to się mówi, do ludzi. Nawet jeśli w biurze nikogo nie ma, to przynajmniej zmiana otoczenia, miejsca, mebli i ścian.

---

Po pracy zajechałam na jedzonko i po prostu posiedzieć. Odpocząć od domu i domowego jedzenia. Wczoraj ugotowałam zupkę ogórkową, na dziś praawie nic nie został, ugotowałm duży gar. Wszyscy brali dokładkę, nie załapałam się.

Godzina 3:30pm już pusto bo po lunch i przed dinnerem. Co drugi stolik jest oznaczony, że nie wolno siadać. Pustki ale to nie znaczy, że kuchnia odpoczywa. Pracuje pełną parą, dania na wynos i z dowozem. Można skorzystać z komputerów wewnątrz i zamówić, można też zamówić przy ladzie. Online i telefonia również pracuje na pełnych obrotach.

Zjadłam swoje ulubione jedzonko, około godzinki posiedziałam; odpoczywałam psychicznie.

Nowy rok nie zaczął się dobrze. Wiadomości o chorobie nigdy nie są dobrymi wiadomościami a tym bardziej chorobie nieuleczalnej. Ahhhh

Mam nadzieję na lepsze jutro.

po świętach, przed świętem

Święta już mamy za sobą, nowy rok już na dobre się rozpoczął, czekam teraz na Walentynki. To nie musi być dzień tylko dla zakochanych. Można obdarować ciepłym uśmiechem sąsiada, sąsiadkę lub kogoś nieznajomego. Przecież głowy nam nie urwie, a uśmiech poleci daleko daleko w niebiosa i trafi do sera kogoś potrzebującego ciepła. Znajdzie kogoś kto przyjmie ten uśmiech i sprawi że ten ktoś będzie szczęśliwszy niż jest na codzień.
Oczywiście to jest czas na sprzedaż różnego rodzaju badziewia ale w dobie Covida powinnyśmy kupować aby następny sklep mały czy duży nie zwolnił sprzedawców, nie zamknął drzwi lub nie zabił deskami. Podtrzymajmy padającą gospodarke na świecie, kupując balonik, kwiatek, maskotkę osobie z naszego kręgu znajomych. Nas nie zbawi mała kwota lecz komuś da nadzieję, że jutro będzie dobrze. Bo może być…..nikt nie wie co jutro się wydarzy.
Kupiłam już poduszeczkę serduszko i serwetkę na stolik.

Mam też kileliszki z seduszkami do szampana.

Miałam z mężem wyjechać na weekend do Savannah ale… ze względu na gorszą sytuację z Covid chyba zrezygnujemy i wieczorek spędzimy w domu przy Netflix lub w okolicznej restauracji.

Nasze plany mogą ulec zmianie, oczywiście.

Wyjazd po za miasto

Córcia szuka domu, chce kupić coś do czego bedzie z chęcią powracać. Ma to być dom przestronny no i sypialna główna ma nie tylko king size łóżko, ale musi być też miejsce dp chodzenia a nie przeciskania się oraz miejsce na fotel,  komodę itp. Nawet nie ważne jak daleko od miasta ale aby z chęcią jechała i po otwarciu drzwi, czuła radość z przestąpienia progu swego domu. I z tym uczuciem córcia się zgodziła.

Pojechałyśmy doś daleko za miasto. Ponad godzina jazdy autostradą, później wąskimi drogami. Dojeżdżająć do domu na sprzedaż, dostrzegłyśmy dom, który nie pokrywał się z domem na zdjęciu. Wiem, że photoshop wszystko potrafi ale w tym przypadku było to bezsensowne. Łapać klienta na mistyfikacje a w tym przypaku nie trzeba poddawać zdjęcia jakimś specjalnym obróbkom aby dojść do prawdy. Stałyśmy przed domkiem a nie domem. Pomieszczenia bo nie pokoje sprawiał, że czułyśmy ucisk ściany z każdej strony. W dużej sypialni można byłoby postawić tylko i wyłącznie łóżko queen. Dwa maciutki pokoiki… na tym zakończę opis. Ludzie przyjeżdżali i szybko odjeżdżali nikt nie zamienił słowa z młodym pośrednikiem/kobietką. Właściwie o czym było z nią rozmawiać.

Kłamstwo ma krótkie nogi.

Było pochmurnie ale powietrze było bardzo przyjemne i zdrowe. Dla powietrza można byłoby się przeprowadzić. Ale po co domek, moż w tym przypadku pod duży namiot, znacznie taniej.

Drugi dzień 2021

Nie wiem co odsypiam, ale śpię bardzo długo. Nie wyskakiwałam z łóżka, postawiłam równiuśko obie stopy na podłodze i…. bardzo zabolało w zgięciu stopy z nogą. To nie jest kosta, zabolało z wierzchu, tak bardziej 2 cm od zgięcia. Google poszły w ruch, ale tak naprawdę, to nie wiem dokładnie gdzie i co boli w tej nodze/stopie. Chodzenie utrudnione, zaczęłam kuśtykać. Posmarowałam maścią, poczekam aż trochę przestanie. Za chwilę południe a ja dopiero ścielę łóżko i doprowadzam się do porządku. Dziwne, ból po nasmarowaniu maścią przestaje, widocznie składnik przeciwbólowy zawarty w maści zaczął działać ale prawdziwy powód bólu nie został przeze mnie zdiagnozowany.

No i mój poranny dobry chumor prysł, stałam się bardziej drażliwa. Nie pojechałam z MM na pocztę oraz do sklepu. Nie chcę kuśtykać z obawy, że zaboli.

Do mamusi dziś również nie dodzwoniłam się. Wiem, że ipad jest naładowany bo dzwoni, u mnie, u niej niestety nie, może tylko zobaczyć, jeśli zobaczy, zielone małe kółeczko na które musi nacisnąć. A więc, jak zobaczy to kółeczko to naciśnie, najpierw będzie musiała wziąć swoją małą lupkę. To cały proces u starszej osoby. Jeśli za 200setnym razem nie spostrzeże zielonego kółeczka po prostu, zaniecham dzwonienia. Przyjmując 1 dzwonienie to około 1 minuta +/-3 godziny dzwonienia. Nikt jej nie pomoże, tak jak nikt nie ma życzenia wgrać jej nowego skypa.

Nie szkodzi, jakoś dam sobie radę.

U mnie pogoda śliczniutka, 17ºC. Spacerowa pogoda 😷🌞.

Mokry Nowy Rok

NOWY ROK przewitał nas deszczem. Zaczęło kropić jak puszczaliśmy fajerwerki. Cudne przedstawienie i bardzo drogie. Ale zabawę mieliśmy świetną.

Potańczyłam ze swoim MM. Powygłupialiśmy się, porozmawiali i wspominali. Bardzo miło spędziliśmy czas. Zwłoki swe złożyłam w łóżeczku po 4am. Dom doprowadziłam do porządku i dopiero po oględzinach czy wszystko jest ok mogłam udać się do sypialni. To już nie był deszcz, lecz ulewa.

MM z uwagi na chrapanko został przekierowany do sypialni gościnnej. Spał jak dziecię do 9 am. Nareszcie!!! Zwykle budzi się 3-4am. Tym razem na prawdę długo pospał i z tego jestem zadowolona, odpoczął.

Pamiętam w Polsce w NOWR ROK zawsze wyruszaliśmy na spacer na Planty. Bez znaczenia jaka była pogoda. Spacerujących zawsze było bardzo dużo i niejednokrotnie spotykało się znajomych. Zatrzymywaliśmy się na noworoczną pogawędkę.

Planowaliśmy z MM spacerek po parku miejskim ale deszcz pokrzyżował plany i zostaliśmy w domu.

Na razie żadnych niespodzianek Nowy Rok nam nie przyniósł. Zobaczymy jak dalej.

Do mamusi niestety ale się nie dodzwoniłam ani wczoraj, ani dziś. Smutno. Może jutro???

_____________________________________________________________________

Jest 2pm, na zewnątrz ciemno i ma się wrażenie, że wieczór nadchodzi.

Wieczorkiem obejrzeliśmy dobry film i przed północą do łóżeczka. Niby dzień był krótki ale z powodu szaroburodeszczowej pogody się dłużył.

Jutro drugi dzień nowego roku i tak każdego dnia o jeden dzień więcej. Co przyniosą? Odpowiedź zawsze otrzymamy wieczorkiem.

 

Był przed, dziś ostatni dzień 2020 roku.

2021rok przyjmę taki jaki się narodzi. Golusieńki, piękniutki i pachnący nowością.

Postaram się go pieścić, dogadzać nigdy na niego narzekać, ugaszczać najcieplejszymi słowami.

Aha….

Nie raz matka robi dla dziecka wszystko i ….

No właśnie…..

Rodzi się niewinne…..

Jeśli nowy roczek będzie miał geny po starym, to i pielęgnacja nic nie pomoże, obciąć rogi i po kłopocie.

Wszystkiego dobrego życzę🍾🍾🍾🍾🍾🥂🥂🥂🥂🥂🥂🥂

Przed ostatni dzień starego….

Od dziś do 7go stycznia mam urlop. Mogę spać, odpoczywać i robić na co przyjdzie mi ochota.

Zanim zaczął kropić deszczyk, dmuchałam liście i zapełniłam dwa duże wory na odpady budowlane. A później, a później walnęłam się na łóżko i usnęłam. Spałam jak zabita.

A teraz męczy mnie kaszelek, bo zamiast siedzieć w domu i doopy nie ruszać zachciało mi się dmuchania. Od jutra przez dwa dni będzie padać i bardzo dobrze to będę siedzieć w domu.

Zakupy zrobione. Wszystko na pizze kupione, wyskokowe napoje jak najbardziej również. Kupiłam co lubię. Od dłuższega czasu nie mogłam trafić na

napój Smirnoff. Były oryginalne i inne smaki ale nie green apple. Nie jest to napój wielce wyskokowy bo 4,5% to polskie piwo ma więcej procent. No ale, zrobie na sylwestra Moscow mule, w zależności od ilości dodanego alkoholu jest mocne. Wszystko co niezbędne do moscow mam, więc i tym drinkiem będę się delektować.

Nie napije się, nie lubię kaca i nie lubię jak mi świat wiruje, nie lubię mówić do sedesu że jest moim przyjacielem kochankiem i wszystkim co w tej chwili potrzebuję. MM coś o tym wie.

Pierwszy raz było kiedy wypiłam tylko 2 margarity. Oj to była zabawa, tańczyłam tylko ja i nikt więcej. Nie czułam się pijana. Nie czułam się źle. W domu spędziłam noc z sedesem. Koszmar. Drugi raz… chciałam sprawdzić czy to margarita mocna czy mój żołądek nie toleruje margarity -tequilii. O dwa razy za dużo. Już nie sprawdzam.

Ogólnie z alkoholami jestem ostrożna nie lubię tracić kontroli.

Potrafię i to robię, bawić się bez alkoholu.

Kaszel nie ustępuje. Wezmę mucinex i do łóżka.

Jutro SYLWESER.

W nosku kręci😷🤭🤧🤧😷😷

Na święta upiekłam chlebek na zakwasie. Zakwas na żytniej mące ale do ciasta chlebowego dodałam mąki pszennej. Uwielbiam chlebek razowy. Z tym, że w tym roku nie ma na amazonie mąki razowej z Młynomag🥲.

Chlebuś wyśmienity. Rodzinka śmieje się, że powinnam piekarnię otworzyć. Piekarni nie otworzę, chleba ani innych wypieków sprzedawać nie będę. Niech to będzie moje następne hobby. 😁

No i złapałam (chyba) przeziębienie. Zdradliwa pogoda, raz ciepło raz zimno, wyszłam w bluzeczce z krótkim rękawem. Wiaterek smugnął mnie raz i drugi. A teraz…. z nosa cieknie. Kaszelek się pojawia. Zaaplikuję coś mocnego jak mucinex fast max, mikstura serwowana jest na noc, jutro mam być zdrowiusieńka.

Kiedyś w końcu muszę się nauczyć!!!! Nie wolno wychodzić “na golasa” kiedy wieje.

No ale tak cudne słoneczko świeciło i zimno nie było. Jestem z tych co zawsze znajdzie wytłumaczenie. Jak wytłumaczenie nie działa to wszyscy winni tylko nie ja. Tylko jak pogodę winić za swoją głupotę. Przynajmniej ciśnienie mam bardzo dobre mimo zjedzonego kilograma słodkości. Pozwoliłam sobie na słodkości bo 1kg więcej mego ciałka to nic. Nie będę miała z czego się odchudzać. Oj jak moi nie lubią jak stosuję dietę. Czasami mam dietę pizzową. Jem pizze na śniadanie, czasami małe dwie a reszta dnia tylko woda lub herbata bez cukru, względnie jogury naturalny. Waga zlatuje nie wiadomo kiedy. Nikomu nie polecam tej diety, działa na mój organizm innym może zaszkodzić. Mam kilka takich diet. Lubię katorżniczą dietę IDIOT. Dieta restrekyjna, zawsze pierwsze 11 dni są bardzo trudne. Ale bardzo skuteczna. Syn kiedyś stosował no i udało się zrzucić wagę.

Nie ma efektu jo-jo. Z tym, że jeśli zaczniemy żreć jak świnki wszystko co w korycie to żadna stosowana wcześniej dieta nie pomoże i jo-jo podwójne się pojawi.

Napiłam się mucinexa i jakby łatwiej mi się oddycha, z noska nie cieknie. Będzie dobrze. A nawet bardzo dobrze.

Ostatni poniedziałak 2020 roku

Musiałam pójść dziś do pracy, jutro też 🥲. Ale do 7 stycznia mam urlopik. Hurrrraaaa

Po powrocie, poczułam zmęczenie. No i oczywiście zaraz podejrzenia. Od czego zmęczenie, jak bardzo jestem zmęczona itd. a może mnie wirus dopadł. Od tego myślenia usnęłam. Po obudzeniu, a mi się nie zdarza drzemka popołudniowa, rozpoczęłam obserwację mego organizmu. No nic nie zauważyłam niepokojącego. Możliwe organizm potrzebował odpoczynku po przedświątecznych przygotowaniach i obżarstwie świątecznym. Na wagę nie staję. Dam sobie z tydzień, dwa i wtedy skontroluję wagę swojej osoby.

Przecież jeszcze sylwester przed nami. Trzeba coś przygotować na całonocną balangę. 💃💃💃💃

Niestety, ale bale sylwestrowe nie są i u mnie organizowane, więc robimy prywatkę w domu. Czy wytrwam do rana nie wiem ale wiem, że MM na pewno nie. Z pracy wróci dopiero po 9pm. Dobrze jak dotrwa do północy.

To są ostatnie dni starego roku.

Co nowy przyniesie, nie wiem.

Trudno przewidzieć.